Grupy wsparcia to grupy, których celem jest wzajemne niesienie pomocy, zaś
jej źródło stanowią własne doświadczenia życiowe uczestników. Należy głośno
mówić o tym, że istnieją takie formy pomocy i tym samym zachęcać osoby
dotknięte śmiercią bliskich do udziału w nich, często nawet bezpłatnego.
Zdarza się, że osoby, które przychodzą do grupy mówią o tym, że bliscy i osoby wspierające nie do końca je rozumieją bądź nie wiedzą, jak się w stosunku do nich zachować. Słyszą z ich ust: „wszystko się kiedyś ułoży”, „będzie dobrze”, „bądź silna”, „masz przecież jeszcze jedno dziecko, masz dla kogo żyć”. To tylko przykłady, jednak nie są to słowa, które osoby będące w żałobie chcą słyszeć. Ich świat się rozpadł i nigdy już nie będzie taki sam, jak był. Potrzebują w tym momencie czegoś innego i tu właśnie zaczyna się bardzo ważna rola grup wsparcia, bo to tutaj osoby, które kogoś straciły znajdują pełne zrozumienie. Uczestnictwo w grupie zapewnia wsparcie emocjonalne, zapewnia poczucie bezpieczeństwa, przynależności i aprobaty, daje ulgę, czyli wszystko to, co składa się na wsparcie społeczne, tak bardzo potrzebne w tym trudnym okresie. Udział w takich grupach jest korzystny, bo osoby borykające się z trudnymi emocjami widzą, że nie są same, że takie stany towarzyszą wszystkim. Grupa może zapewnić o tym, że złość na zmarłego i poczucie winy są normalne i że z czasem miną. Łatwiej przecież uwierzyć komuś, kto przeżywa lub przeżywał to samo, co my. Warto też zwrócić uwagę na pozytywny, potwierdzony badaniami wpływ mówienia o swoich przeżyciach na przystosowanie i przezwyciężanie kryzysów. Pod względem poznawczym porównywanie swoich doświadczeń z doświadczeniami innych uczestników grupy pozwala na nowe spojrzenie na zaistniałą sytuację, które ułatwia adaptację. Poza tym w polskich realiach na grupie jest psycholog towarzyszący w powrocie do życia, wspierający i tłumaczący, co się z dzieje na poszczególnych etapach przeżywania żałoby. Można oczywiście zgłosić się także po indywidualną pomoc do psychoterapeuty. Szczególnie w momentach, gdy nie jesteśmy jeszcze gotowi na udział w grupie wsparcia lub gdy czujemy, że żałoba trwa za długo.
Jednakże należy podkreślić, że żałobę trzeba przeżyć. Nie można jej ominąć i przyspieszyć. W tym nie pomoże nawet najlepszy specjalista i grupa wsparcia. Te formy pomocy zapobiegają patologizacji żałoby oraz wiele ułatwiają. Służą i to bardzo dobrze w lepszym przystosowaniu się, w konfrontacji z własnymi emocjami, w ułożeniu życia na nowo i choć to brzmi nieco abstrakcyjnie- w przekształceniu tych ciężkich chwil i emocji w coś pozytywnego. Informowanie właśnie o tych korzyściach, które człowiek może dla siebie wynieść powinno stanowić podstawę do zachęcania do uczestnictwa w grupach wsparcia dla osób w żałobie lub w terapii indywidualnej.
Dla jednego z portali żałobnych. (czerwiec 2012)
Zdarza się, że osoby, które przychodzą do grupy mówią o tym, że bliscy i osoby wspierające nie do końca je rozumieją bądź nie wiedzą, jak się w stosunku do nich zachować. Słyszą z ich ust: „wszystko się kiedyś ułoży”, „będzie dobrze”, „bądź silna”, „masz przecież jeszcze jedno dziecko, masz dla kogo żyć”. To tylko przykłady, jednak nie są to słowa, które osoby będące w żałobie chcą słyszeć. Ich świat się rozpadł i nigdy już nie będzie taki sam, jak był. Potrzebują w tym momencie czegoś innego i tu właśnie zaczyna się bardzo ważna rola grup wsparcia, bo to tutaj osoby, które kogoś straciły znajdują pełne zrozumienie. Uczestnictwo w grupie zapewnia wsparcie emocjonalne, zapewnia poczucie bezpieczeństwa, przynależności i aprobaty, daje ulgę, czyli wszystko to, co składa się na wsparcie społeczne, tak bardzo potrzebne w tym trudnym okresie. Udział w takich grupach jest korzystny, bo osoby borykające się z trudnymi emocjami widzą, że nie są same, że takie stany towarzyszą wszystkim. Grupa może zapewnić o tym, że złość na zmarłego i poczucie winy są normalne i że z czasem miną. Łatwiej przecież uwierzyć komuś, kto przeżywa lub przeżywał to samo, co my. Warto też zwrócić uwagę na pozytywny, potwierdzony badaniami wpływ mówienia o swoich przeżyciach na przystosowanie i przezwyciężanie kryzysów. Pod względem poznawczym porównywanie swoich doświadczeń z doświadczeniami innych uczestników grupy pozwala na nowe spojrzenie na zaistniałą sytuację, które ułatwia adaptację. Poza tym w polskich realiach na grupie jest psycholog towarzyszący w powrocie do życia, wspierający i tłumaczący, co się z dzieje na poszczególnych etapach przeżywania żałoby. Można oczywiście zgłosić się także po indywidualną pomoc do psychoterapeuty. Szczególnie w momentach, gdy nie jesteśmy jeszcze gotowi na udział w grupie wsparcia lub gdy czujemy, że żałoba trwa za długo.
Jednakże należy podkreślić, że żałobę trzeba przeżyć. Nie można jej ominąć i przyspieszyć. W tym nie pomoże nawet najlepszy specjalista i grupa wsparcia. Te formy pomocy zapobiegają patologizacji żałoby oraz wiele ułatwiają. Służą i to bardzo dobrze w lepszym przystosowaniu się, w konfrontacji z własnymi emocjami, w ułożeniu życia na nowo i choć to brzmi nieco abstrakcyjnie- w przekształceniu tych ciężkich chwil i emocji w coś pozytywnego. Informowanie właśnie o tych korzyściach, które człowiek może dla siebie wynieść powinno stanowić podstawę do zachęcania do uczestnictwa w grupach wsparcia dla osób w żałobie lub w terapii indywidualnej.
Dla jednego z portali żałobnych. (czerwiec 2012)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz